നശ്വരജീവിതയാത്രയിലെപ്പോഴോ
കണ്ടൂ ഞാനൊരു പെണ്‍കൊടിയെ
തങ്കത്തില്‍ നിറമുള്ള, തളിരിന്‍ ഗുണമുള്ള
സല്‍ഗുണ സമ്പന്നയാം സ്നേഹിതയെ
ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കുമ്പോള്‍ കൂട്ടായ്‌ നീയെത്തും
ആധിയിലുഴലുബോള്‍ താങ്ങായ് നീയണയും
എന്തെന്തു പേര് ചൊല്ലി ഞാന്‍ നിന്നെ വിളിക്കേണ്ടു
എന്‍ കാര്‍ത്തിക രാവിന്റെ മണിമുത്തിനെ
നിന്നെ പോലൊരു സ്നേഹിതേ കിട്ടാന്‍
ഞാനെന്തു പുണ്യം ചെയ്തതാണെ
ഇല്ലാത്ത ദൈവത്തില്‍ വല്ലാത്ത കാരുണ്യം
എന്നില്‍ വാരി ചൊരിഞ്ഞതാവം
ഇലകള്‍ കൊഴിയുമ്പോള്‍, കാലം കഴിയുമ്പോള്‍
ഭയമെന്നില്‍ ഏറുന്നതെന്തിനാണോ
കാലം മായ്ക്കുന്ന ബന്ധങ്ങളില്‍
മായുമോ നമ്മുടെ ഈ ആത്മസൌഹൃദവും...
************* @@@@@@ **********
No comments:
Post a Comment